Salin: SONETO 130 ni William Shakespeare

Pagkatapos kong gawin ang hiniling ng PETA—na gumawa ng song lyrics na batay sa mga tula ni William Shakespeare—sinipag akong isalin naman ang isa pang pamosong soneto ni Shakespeare. Soneto rin ang salin; hindi ito letrang sinulat para lapatan ng musika.

SONETO 130

William Shakespeare

Salin ni Jose F. Lacaba

Mata ng irog ko’y hindi maningning na langit,

Labi niya’y hindi kasing pula ng rosas.

Kung ulap ay puti, ang balat niya’y putik.

Buhok niya’y alambreng tinik na napakatigas.

Samutsari ang kulay ng mga bulaklak,

Subalit walang bulaklak sa pisngi niya,

At ang mga pabango’y may halimuyak

Na di maaamoy sa kanyang hininga.

Kung kausap ang irog, ako’y natutuwa,

Subalit mas masarap makinig sa musika.

Ewan ko kung paano maglakad ang diwata;

Ang irog ko, napakabigat ng paa.

Gayunman, lintik! ang irog ko’y walang katulad.

Lahat ng paghahambing ay madaya at huwad.

Narito ang orihinal na soneto:

SONNET 130

William Shakespeare

My mistress’ eyes are nothing like the sun;

Coral is far more red, than her lips red:

If snow be white, why then her breasts are dun;

If hairs be wires, black wires grow on her head.

I have seen roses damasked, red and white,

But no such roses see I in her cheeks;

And in some perfumes is there more delight

Than in the breath that from my mistress reeks.

I love to hear her speak, yet well I know

That music hath a far more pleasing sound:

I grant I never saw a goddess go,

My mistress, when she walks, treads on the ground:

And yet by heaven, I think my love as rare,

As any she belied with false compare.

PETA CONCERT, PETE LYRICS

Ngayong gabi, Marso 9, 2012, ang huling nakaiskedyul na pagtatanghal ng THEE NA NATUTO: LOVE SONNETS FOR THE LOVESICK, isang post-Valentine concert ng PETA (Philippine Educational Theater Association). Sa kasamaang-palad, fully booked na raw ang gabing ito, ayon sa mga taga-PETA.

Sa ano’t anuman, at kung sakaling ma-extend ang palabas, narito ang impormasyon tungkol sa concert, mula sa website ng PETA < http://petatheater.com/2012/02/16/post-valentine-concert-shakespearean-style/ >:

******************************

PETA’s THEE NA NATUTO: Love Sonnets for the Lovesick

February 29, March 7, 9, 2012 at 8:00pm

PETA Studios, PETA Theater Center

No. 5 Eymard Drive New Manila QC

Featuring the translations of literary greats:

National Artist for Literature Bienvenido Lumbera, Anj Heruela, BLKD, Butch Santos, Carlos Piocos, Froilan Medina, Joi Barrios, Luna Sicat-Cleto, Pete Lacaba, and Syke

and the interpretations of musical geniuses:

Noel Cabangon, BLKD, Diego Mapa, DJ Myke Salomon, Joan Bugcat, Lady i, Melvin Lee, Ricci Chan, Rissey Reyes, Ronnie Quesada, Skarlet, Vince de Jesus, and many more…

Tickets @ P500 each inclusive of one free drink.

To reserve, please call 410-0822 loc. 12 or call/text 0917-5183654.

Email petafr@petatheater.com.

Proceeds  of the concert go to the beneficiaries of PETA’s Theater Appreciation Program allowing public school students to watch plays for free and be further educated through the arts.

******************************

At narito ang letra ng dalawang kontribusyon ni Pete Lacaba sa konsiyertong ito:

SULO NG PAG-IBIG

Titik ni Jose F. Lacaba

Nilapatan ng musika ni Jeffrey Hernandez

Halaw sa Soneto 153 at 154

ni William Shakespeare

Kung minsan si Cupido

Ay hindi pana ang dala.

Sa halip, isang sulo

Ang sandatang hawak niya,

At ang apoy ng kanyang sulo

Ay apoy ng pagsuyo.

Iyon sana ang magpapainit sa iyong dibdib.

Iyon, irog ko, ang sulo ng pag-ibig.

Nang minsang si Cupido

Ay nakatulog sa gulod,

Ang sulo ay nilaro

Ng diwatang mapagbiro,

Dinala sa tuktok ng bundok,

Itinapon sa ilog.

Iyon sana ang magpapainit sa iyong dibdib.

Iyon, irog ko, ang sulo ng pag-ibig.

(REFRAIN)

Irog ko, paano na ngayon ito?

Istupido yata itong si Cupido.

Ang puso mo’t dibdib

Ay paano ko ngayon mapag-iinit

Kung patay na ang apoy

Sa sulo ng pag-ibig?

Ang sabi ni Cupido,

Huwag daw akong mag-alala

Sapagkat may lagablab

Ang iyong mga sulyap,

At kahit pa namatay ang sulo,

Ang ilog ay kumukulo.

Iyan, tiyak, ang magpapainit sa aking dibdib.

Iyan, irog ko, ang ilog ng pag-ibig.

HUWAG MONG SABIHIN

Titik ni Jose F. Lacaba

Nilapatan ng musika ni Noel Cabangon

Halaw sa Soneto 109

ni William Shakespeare

Huwag mong sabihin

Na itong puso ko’y

Mapanlinlang at di lang minsan nagtaksil.

Kahit na tayo’y

Malayo na ngayon sa isa’t isa,

Ikaw pa rin ang sinisinta, walang iba.

Kung ako man ay

Naligaw ng landas,

Ikaw pa rin ang lagi kong babalikan.

Ang maghuhugas

Sa putik ng pagkakasala ko’y

Ang batis ng pag-ibig diyan sa puso mo.

REFRAIN

Hindi ko maikakaila

Na ang aking laman ay marupok, mahina,

Subalit ako sana’y paniwalaan,

Ikaw pa rin ang tunay kong mahal,

Tanging ikaw ang tunay kong mahal.

Ang aking buhay

Ay wala nang galak

Kung hindi kapiling ang minamahal.

Walang halimuyak

Ang hardin ng rosas kung wala ka na.

Patawad mo ay ibigay mo na, sinta.

******************************

Narito naman ang mga soneto ni Shakespeare na pinagkunan ng mga ideya at imahen para sa mga halaw (adaptations) sa itaas:

SONNET 153

Cupid laid by his brand, and fell asleep:

A maid of Dian’s this advantage found,

And his love-kindling fire did quickly steep

In a cold valley-fountain of that ground;

Which borrow’d from this holy fire of Love

A dateless lively heat, still to endure,

And grew a seething bath, which yet men prove

Against strange maladies a sovereign cure.

But at my mistress’ eye Love’s brand new-fired,

The boy for trial needs would touch my breast;

I, sick withal, the help of bath desired,

And thither hied, a sad distemper’d guest,

     But found no cure: the bath for my help lies

     Where Cupid got new fire--my mistress’ eyes.

SONNET 154

The little Love-god lying once asleep

Laid by his side his heart-inflaming brand,

Whilst many nymphs that vow’d chaste life to keep

Came tripping by; but in her maiden hand

The fairest votary took up that fire

Which many legions of true hearts had warm’d;

And so the general of hot desire

Was sleeping by a virgin hand disarm’d.

This brand she quenched in a cool well by,

Which from Love’s fire took heat perpetual,

Growing a bath and healthful remedy

For men diseased; but I, my mistress’ thrall,

     Came there for cure, and this by that I prove,

     Love’s fire heats water, water cools not love.

SONNET 109

O, never say that I was false of heart,

Though absence seem’d my flame to qualify.

As easy might I from myself depart

As from my soul, which in thy breast doth lie:

That is my home of love: if I have ranged,

Like him that travels I return again,

Just to the time, not with the time exchanged,

So that myself bring water for my stain.

Never believe, though in my nature reign’d

All frailties that besiege all kinds of blood,

That it could so preposterously be stain’d,

To leave for nothing all thy sum of good;

     For nothing this wide universe I call,

     Save thou, my rose; in it thou art my all.